بنام خدا

مهدی همازاده ابیانه، به عنوان اولین فارغ التحصیل رشته فلسفه ذهن در ایران، از پایان نامه خود با عنوان «بررسی انتقادی تئوری های بازنمودگرایی مرتبه اول درباره آگاهی پدیداری» دفاع کرد. همازاده پس از طی دوره یکساله فرصت مطالعاتی در دانشگاه راتگرز و با هدایت دکتر اندی ایگان، در شهریور 96 از پایان نامه فوق با راهنمایی دکتر محمود مروارید (آی پی ام) در پژوهشکده علوم شناختی تهران و با داوری دکتر محسن زمانی، دکتر کریم زاده و دکتر رضا مثمر دفاع کرد.

محمود مروارید                              Andy Egan


در ادامه می توانید چکیده مقاله برگرفته از این تحقیق را مطالعه کنید

این مقاله، کارآمدی تئوری‏ های بازنمودگرایی مرتبه‌ی اوّل برای تبیین خصیصه‌ی سوبژکتیو تجربیات پدیداری را موردبررسی قرار می‏ دهد. نویسنده پس از توضیحی کوتاه درباره‌ی بازنمودگرایی، به سراغ توضیح مسأله‌ی این مقاله می‏رود: تبیین خصیصه‌ی سوبژکتیو تجربیات که علاوه بر خصیصه‌ی کیفی، معضل دشوار فیزیکالیسم برای تقلیل پدیدارشناسی به حیث التفاتی است. نویسنده به تئوری‏های کارکردگرایانه‌‌ی شومیکر و خودبازنمودگرایانه‌ی کریگل برای تبیین خصیصه‌ی سوبژکتیو اشاره می‏کند و اشکالات وارد بر آن‏ها را شرح می‏دهد. سپس به داعیه‌ی سایر بزرگان بازنمودگرایی می ‏پردازد که تأمین خصیصه‌ی سوبژکتیو را در قالب همان فرایند بازنمایی و بی‏نیاز از تئوری‏پردازی مجزا، در نظر می‏گیرند. وی با توضیح و بررسی فرایند بازنمایی، نتیجه می ‏گیرد که فرایند مذکور، از عهده‌ی تبیین خصیصه‌ی سوبژکتیو تجربه برنمی‏‏آید و همان مسأله‌ی دشوار و شکاف تبیینی، عود می‏ کند.

لینک مقاله:دریافت